Duurzaamheid heeft altijd een zeer belangrijke rol gespeeld op Landgoed Klarenbeek. Al in de eerste helft van de achttiende eeuw werd de kopersmelterij en pletterij aangedreven door een waterrad in de waterval van Klarenbeek om het gesmolten koper te pletten. Het kopererts werd gesmolten in ovens die gestookt werden met turf dat werd gestoken in het nabij gelegen veen, genaamd de Brandtslengte.

In 1870 werd de koperfabriek omgebouwd tot sigarenkisten zagerij. Het elzenhout wat hiervoor gebruikt werd kwam uit het nabij gelegen Beekberger woud dat in 1870 ontgonnen werd. De zagen werden eerst nog aangedreven door de kracht van het waterrad. Later is een stoomketel geïnstalleerd die een stoommachine van stoom voorzag om de grote cirkelzagen aan te drijven.

Eind negentiende eeuw werd er een generator aangesloten op het waterrad om elektriciteit op te wekken om zo voor de verlichting te zorgen voor de fabriek, het kantoor en voor Huize Klarenbeek. De stoomketel werd gestookt met afvalhout van de sigarenkistenzagerij en hout van het landgoed.

In de twintigste eeuw werd de sigarenkistenfabriek uitgebreid met een deurenfabriek. Het resterende afvalhout van de sigarenkisten werd gebruikt als vulling voor de deuren. Later werd het houtafval van kisten- en deurenfabriek gebruikt als biomassa voor de moderne verbrandingsoven. Hiermee wordt niet alleen het productie proces van warmte voorzien, maar ook alle fabriekshallen en de trouw- en vergaderlocatie op het landgoed worden hiermee verwarmd.